 | ||
| 20x30cm 7.8x11.8inch Egg tempera gold halo |
Η Αγία είχε μία κατά πάντα ευλογημένη οικογένεια. Με τον σύζυγό της συνδεόταν με αληθινή και ανυπόκριτη αγάπη. Την ειρηνική τους όμως συνύπαρξη την φθόνησε ο εφευρέτης της κακίας, διάβολος και θέλησε να τους χωρίσει, μάλιστα δε με τραγικό τρόπο.
Κάποτε που η Θωμαΐδα ήταν μόνη της στο σπίτι, επειδή ο σύζυγός της έλειπε σε δουλειές, δέχθηκε ανήθικη επίθεση από τον πατέρα του συζύγου της, δηλαδή τον πεθερό της, ο οποίος κυριευμένος από το δαίμονα της πορνείας και υποδουλωμένος στο πάθος της ακολασίας, ήθελε να έχει μαζί της ερωτική σχέση. Η Αγία, η οποία είχε πάντοτε ζωντανή στη μνήμη της την αίσθηση της πανταχού παρουσίας του Θεού και ζούσε με αγνότητα και σωφροσύνη, αντιστάθηκε με σταθερότητα και παρρησία. Προσπάθησε να τον πείσει ότι κάτι τέτοιο δεν πρέπει να γίνει, επειδή είναι αντίθετο με το θέλημα του Θεού, το οποίο ήταν γι' αυτήν τρόπος ζωής και πηγή εμπνεύσεως. Τυφλωμένος όμως εκείνος από το πάθος, επέμενε απειλώντας την με θάνατο. Η Αγία Θωμαΐς συνέχισε να αντιστέκεται και προτίμησε τον θάνατο από την υποδούλωση στο κράτος της αμαρτίας και την εξουσία του θανάτου. Γιατί η έξοδος με μαρτυρικό τρόπο από την παρούσα σύντομη ζωή για την δόξα του Θεού δεν είναι θάνατος, αλλά μετάβαση από τον θάνατο στη ζωή. Είναι νίκη της ζωής επί του θανάτου.
Ο δυστυχής εκείνος την μαχαίρωσε θανάσιμα και μετά το τραγικό αυτό περιστατικό έχασε το φως του και γύριζε μέσα στο σπίτι σαν χαμένος. Στην κατάσταση αυτή τον βρήκαν κάποιοι γείτονες που έψαχναν για τον υιό του, και τον παρέδωσαν στις αρχές για να δικαστεί. Ενώ η Θωμαΐδα, όπως γράφει ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, «ἔλαβε στέφανον μάρτυρος διὰ τὴν σωφροσύνην».
Ο προϊστάμενος της σκήτης της Αλεξανδρείας, μοναχός Δανιήλ, μόλις πληροφορήθηκε το μαρτυρικό τέλος της Θωμαΐδος, κατέβηκε αμέσως στην πόλη με μερικούς μοναχούς και παρέλαβε το ιερό λείψανο της Αγίας. Το μετέφερε με ευλάβεια στη Σκήτη και το ενταφίασε με τιμές στο κοιμητήριο των Πατέρων. Τότε συνέβη και το εξής θαυμαστό. Κάποιος μοναχός, ο οποίος πολεμείτο από τον δαίμονα της πορνείας και είχε ταλαιπωρηθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα, προσευχήθηκε στον τόπο που ενταφιάσθηκε το λείψανο της Μάρτυρος, ζητώντας την βοήθειά της. και αφού άλειψε το σώμα του με λάδι από το καντήλι που έκαιγε στον τάφο της, απαλλάχθηκε από τον πειρασμό και ειρήνευσε. Αλλά κατά καιρούς και άλλοι πιστοί, μοναχοί και λαϊκοί, που βασανίζονταν από σαρκικούς πειρασμούς, προσεύχονταν στην Αγία και με τις πρεσβείες της ενισχύονταν στον αγώνα τους ή και απαλλάσσονταν από το πάθος.
-------------------------------------------
Note: The incredible, virtuous life
of St. Thomais, a protector of the married life, is a wonderful example
of the love, patience and forbearance that should exist between
Christian husbands and wives. However, this in no way justifies the
domestic abuse that she suffered at the hands of her husband. As St.
Paul mentions in his Epistle to the Ephesians (the portion read during
the Orthodox Wedding Service): “Even so husbands should love their wives
as their own bodies. He who loves his wife loves himself For no man
ever hates his own flesh, but nourishes and cherishes it, as Christ does
the church, because we are members of his body.” May St. Thomais
intercede for all of us and help us!
St. Thomais was from the island of
Lesvos and was born between 910-913 AD from pious and rich parents. They
were childless, but with the Grace of God and the intercessions of the
Panagia, they brought the Saint into the world. The Saint, after
pressures and great desires of her parents, was married to a man named
Stephanos. And because she was very pious and virtuous, she endured the
barbaric behavior of her husband, who beat her severely every day [for
thirteen years]. The Saint countered this temptation with prayer,
patience and charity. God made her worthy of the grace of
wonder-working.
St. Thomais righteously fell asleep
in peace at the age of 38 and was buried in the convent named “Mikra
Romaiou”, or “Romaiou”, which was between Selyvria and Polyandriou on
the seventh hill of Constantinople. Forty days after her burial, her
holy relic was uncovered and placed in a luxurious reliquary inside the
church of the monastery. [Her body] was incorrupt and on her precious
hands are discerned the wounds from her husband. In older times her
memory was celebrated on January 1st, but after the 10th century the
celebration of her memory was transferred to January 3rd, as the day of
her death was the same as the feasts of Christ’s Circumcision and St.
Basil the Great. Her precious body was lost, most likely during the sack
of Constantinople by the Latins (1204).
Her grave and her sacred relic
became a spring of miracles. A demon-possessed man named Konstantinos,
who approached her tomb, was healed. A paralytic named Eutychianos, who
prayed and embraced her tomb stood on his feet. A nun with terrible
pains in the head was healed and another with epilepsy was also healed. A
fisherman found his torn nets in the sea filled with fish. A woman with
terrible stomach pains was healed and from gratitude built a
magnificent arch above her grave. As a final miracle, her husband, who
after her death became possessed, was healed. They placed him in chains
and let him to the Saint’s tomb and he was healed.
The troubles of your life, as a rational offering, you offered to Christ, and the strength of miracles, O Righteous one, shone forth. Therefore as a a divine example of marriage, we praise you O Thomais, and faithfully cry out, Hail pure boast of the island of Lesvos.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου