Τρίτη 3 Νοεμβρίου 2009

Όσιος Χατζη Ανανίας εκ Μαλλών, Κρήτη- Saint Hadzi Ananias from Malles, Crete






+ Πρώτος Αδελφός, ανακαινιστής και Ηγούμενος, υπήρξε ο Χατζη-Ανανίας, κατά κόσμον Αντώνιος Μπαρμπεράκης, που γεννήθηκε το έτος 1837 στις Μαλλες Ιεράπετρας Κρήτης από απλούς, φτωχούς αλλά θεοσεβείς γονείς, τον Ιωάννη και την Αθηνά, οι οποίοι μεγάλωσαν το παιδί τους «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου». Ο Αντώνιος δεν έμαθε γράμματα, αλλά από μικρός είχε έφεση στα ιερά γράμματα και επιθυμούσε να περιβληθεί το αγγελικό σχήμα. Απέφευγε κάθε σωματική απόλαυση. Ως βρέφος δεν θήλαζε Τετάρτη και Παρασκευή και αρνούνταν πεισματικά να πιάσει τον μαστό της μητέρας του. Δεν έφαγε ποτέ κρέας, ψάρι και τυροκομικά. Μόνο τα Σαββατοκύριακα και τις μεγάλες εορτές έτρωγε λάδι και το Πάσχα κατέλυε οστρακοειδή, σουπιές και καλαμάρια. Ήταν πάντοτε ξυπόλυτος και ντυμένος κατάσαρκα με τρίχινα και χονδρά ράσα ενώ για κρεββάτι του είχε το δέρμα ενός ζώου, συνήθως προβάτου, και μαξιλάρι του μία κακόβολη πέτρα. Έτσι, σε ηλικία μόλις 14 ετών εγκατέλειψε το πατρικό του σπίτι και κατέφυγε στην Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Καψά Σητείας, όπου εκάρη Μοναχός και υπήρξε μαθητής και συμμοναστής του Οσίου Ιωσήφ του Γεροντογιάννη, ιδρυτού της σημερινής Μονής Καψά, ο οποίος τον όρισε διάδοχό του. Μετά το θάνατο του Οσίου Ιωσήφ το 1870 εξελέγη Ηγούμενος της Μονής, αλλά κάποιες συκοφαντίες τον ανάγκασαν αργότερα να καταφύγει στα Ιεροσόλυμα. Επειδή έμεινε στους Αγίους Τόπους, όπου είχε πάει να προσκυνήσει τα Ιερά Προσκυνήματα φέρει τον τίτλο του Χατζή, που στα αραβικά σημαίνει προσκυνητής. Ο νόστος και η αγάπη του για την πατρίδα τον έφεραν πίσω στις Μάλλες το έτος 1877, όπου κατέφυγε στην Εξακουστή και επιδόθηκε στο ανακαινιστικό έργο της Μονής. Συγκαταλέγεται ανάμεσα στους δραστήριους εκείνους μοναχούς που έδρασαν κατά τα τέλη του 19ου αιώνα, ως ανακαινιστές ξεχασμένων μοναστηριών και ως ιδρυτές καινούργιων. Ο Χατζη-Ανανίας ανακαίνισε το σπηλαιώδη ναό και ανοικοδόμησε τον παλαιό ναό, τον οποίο και μετέτρεψε σε καθολικό της νεοσύστατης Μονής. Συμφωνα με τον Γάλλο αρχαιολόγο Πωλ Φωρ βρήκε εκεί «ερείπιόν τι ναού, αγνώστου ονόματος και μικρόν τι Εξωκκλήσιον, επωνομαζόμενον δε Παναγία Εξακουστή...». Αυτό επιβεβαιώνεται και από άλλες πηγές, που αναφέρουν ότι ο Χατζή- Ανανίας ανακαίνισε την εκκλησία που υπήρχε εκεί και άρχισε να οικοδομεί την καινούργια Μονή κοντά στο σπήλαιο.

Συμφώνα με την παράδοση στο ναΰδριο, υπήρχε απλώς ένα μικρό φυσικό σπήλαιο. Σ’ αυτό αναγκάσθηκε να καταφύγει μικρό παιδί ο Αντώνιος Μπαρμπεράκης, ο μετέπειτα Μοναχός Χατζη-Ανανίας, μία μέρα του χειμώνα που έβοσκε εκεί κοντά τα ζώα της οικογένειας του για να προφυλαχθεί από τη βροχή και αποκοιμήθηκε. Τότε είδε στο όνειρό του την Παναγία, η οποία του είπε ότι είναι εκεί και να ερευνήσει να βρει την εικόνα της. Το παιδί εκείνο ξύπνησε φοβισμένο και έφυγε. Το ίδιο όνειρο είδε και την επόμενη μέρα όταν αναγκάστηκε και πάλι να καταφύγει στο σπήλαιο αυτό για να προφυλαχθεί από τη βροχή και αποκοιμήθηκε. Όταν ξύπνησε ερεύνησε στο βάθος του σπηλαίου και ανακάλυψε μία εικόνα της Παναγίας, την οποία μετέφερε το βράδυ στο πατρικό σπίτι του. Ο πατέρας του Αντωνίου φοβήθηκε να κρατήσει την εικόνα στο σπίτι του, επειδή θεωρούσε ανάξιο και ακατάλληλο τον χώρο αυτό για την Παναγία. Έτσι παρήγγειλε στο γιό του να επιστρέψει την εικόνα στον τόπο που την βρήκε. Από τότε ο μικρός Αντώνιος πήγαινε καθημερινά στο χώρο αυτό και άναβε κανδήλι μπροστά στην εικόνα. Αργότερα μαζί με τον πατέρα του διαμόρφωσαν εκείνο το σπήλαιο σε Ναΰδριο. Μετά από πολλά χρόνια, ο Αντώνιος έγινε Μοναχός στη Μονή Καψά και έλαβε το όνομα Ανανίας, και επέστρεψε, όπως είπαμε, στη γενέτειρά του το έτος 1877 για να εγκατασταθεί στην μέχρι τότε ερειπωμένη Μονή Εξακουστής. Η φωτισμένη προσωπικότητα και η αγιότητα του Χατζή- Ανανία προσέλκυσε και άλλους Μοναχούς στο Μοναστήρι, οι οποίοι πρόσφεραν και την πατρική τους περιουσία, με αποτέλεσμα τη σύντομη αποπεράτωση και επάνδρωση της Μονής.
Το 1881 η Μονή αριθμούσε οκτώ μοναχούς και δύο λαϊκούς κατοίκους. Ηγούμενος της Μονής παρέμεινε ως το 1895 ο Χατζή-Ανανίας, ο οποίος προσπάθησε με τα πλούσια διοικητικά του χαρίσματα να αποκτήσει το μοναστήρι πόρους για να μπορέσει να επιβιώσει.
Το 1893 κανονικός Ηγούμενος της Μονής εξελέγη ο Ιερομόναχος Μεθόδιος Βρυγιωνάκης από τους Αρμένους, αλλά τίποτα δεν γινόταν στη Μονή χωρίς τη γνώμη και του Χατζή-Ανανία, τον οποίο όλοι αναγνώριζαν ως κτίτορα. Τα χρόνια αυτά η Αδελφότητα της Μονής είχε δύναμη οκτώ Μοναχούς και δύο δοκίμους, ενώ διέθεται αξιόλογη κτηματική περιουσία και ικανό αριθμό αιγοπροβάτων. Το επόμενο έτος ο π. Μεθόδιος παραιτήθηκε και στη θέση του ηγουμένου εξελέγη ο Ιερομόναχος Ιερόθεος Μπαρμπεράκης, ανηψιός του Χατζή-Ανανία. Λίγο αργότερα, λόγω δύσκολων συνθηκών, ο τότε Επίσκοπος Ιεράς και Σητείας Αμβρόσιος ανέθεσε πάλι στον Χατζή-Ανανία την επιστασία της Μονής από τις 7 Απριλίου 1898 έως 3 Φεβρουαρίου 1899. Η σπουδαία αυτή πορεία του Μοναστηριού διακόπηκε με το ξεκίνημα του 20ου αιώνα, αφού η Μονή κρίθηκε διαλυτέα σύμφωνα με τον Καταστατικό Νομό της Κρητικής Πολιτείας 276/1900 της εν Κρήτη Ορθοδόξου Εκκλησίας, με την οποία οι δέκα (10) μοναχοί μετατέθηκαν και εγγράφησαν στη Μονή Φανερωμένης. Ομως το 1903 η Μονή επανασυστάθηκε και ο Χατζή-Ανανίας με όλη την αδελφότητα των μοναχών επανήλθαν στον αγαπημένο τους τόπο, την Μονή της μετανοίας τους. Λίγα χρόνια αργότερα, ο ίδιος ο Ηγούμενος Ανανίας εκοιμήθη οσιακά τη νύκτα του Πασχα, στις 22 Απριλίου του 1907, την ώρα μάλιστα της τελετής της Αναστάσεως.
Τα λείψανά του μυροβλύζουν και είναι πηγή ατελείωτων θαυμάτων. Έτσι και η εκκλησία μας γιορτάζει κάθε χρόνο την αγία του μνήμη στις 22 Απριλίου.


+The first monk, renovator and Abbot, was the Hatzi-Ananias (in world Mparmberakis Anthony), born in 1837 in Ierapetra from rather poor but godly parents, John and Athena, who grew up their child "in education and admonition of the Lord. " Antonios hadn't been educated, but had little appeal in the holy Scriptures and wanted to take by the angelic figure. He avoided any physical pleasure. As a baby did not breastfed Wednesday and Friday and stubbornly refused to catch the breast of his mother. They never ate meat, fish and cheese. Only on weekends and major holidays eating oil and Easter undoing shellfish, cuttlefish and squid. She was always barefoot and dressed in hard fibers while her bed was the skin of an animal, usually sheep, and a cushion made of rocks. Thus, Anthony, at the age of 14 years left his family house and went to a refuge in the Monastery of St. John the Baptist Kapsa in Sitia, where he became a monk and was a pupil of Saint Joseph Gerontoyannis, founder of the monastery today. After the death of Saint Joseph in 1870, he was elected abbot of the monastery, but some slanders later forced to flee to Jerusalem. The love for his country brought him back at the year 1877, which fled to Exakousti and served on the renovation project of the monastery. Hatzi-Ananias restored the cave temple and rebuilt the old church, and they turned to the newly created Catholic monastery. According to the French archaeologist Paul For he found "a ruined church, with an unknown name and a smaller church, in the name of Mary (Panagia), Exakousti ...». This is confirmed by other sources, indicating that the Hadzi-Ananias restored the church that was there and began building a new monastery near the cave. In what had to use a small boy Anthony Mparmberakis the subsequent Monk Hatzi-Ananias, a day of winter tended nearby animals of the family in order to guard against the rain and fell asleep. Then he dreamed of the Virgin Mary, which she said to him that he had to invedstigate there and find an image. The child woke up frightened and left away. The same dream he saw the next day when he was forced again to flee the cave to guard against the rain and fell asleep. When he woke up looked at the back of the cave and found a picture of the Virgin, which carried at that night to his family home. His father, got scared and he did not want to keep the picture in his house, because it was considered inappropriate to keep the holy image. So he ordered his son to return the image where he had found it. Since then, Antonios was going daily in that area. Later, with the help of his father, established that small church in the cave. After many years, Anthony became a monk at the Monastery, renamed Ananias, and returned, in his hometown in the year 1877 to settle in by then abandoned monastery of Exakousti. The enlightened personality and the sanctity of Hadzi-Ananias attracted other monks . Young pilgrims were arriving daily at the then newly-built monastery and candidates monks settled in the monastery so. In 1893 was elected abbot of the monastery the monk Methodius Vrygionakis by the Armenians, but nothing was happening in the monastery without the opinion of Hadzi-Ananias, whom everyone recognizes as a founder. During these years the Brotherhood of the Monastery was eight monks and two cadets and had substantial real estate properties and a sufficient number of goats. The following year Fr Methodius resigned and was replaced by the elected abbot monk Ierotheos Mparmberakis nephew of Hadzi- Ananias. Shortly thereafter, these difficult conditions, the Bishop of Sitia Ambrose asked again of Hadzi-Ananias to keep the supervision of the Monastery on April 7, 1898 to 3 February 1899.

A few years later, the abbot Ananias died at the night of Easter on April 22, 1907, and the funeral took place during the ceremony of Resurrection. His soul went there where she always belonged.
From his relics come out myrr and many miracles happen until nowadays. The church celebrates his memory on April 22 every year.

7 σχόλια:

Adiarmistos είπε...

Έχω την ιδιαίτερη τιμή η εικόνα σας του Όσιου Χατζή-Ανανία να κοσμεί την οικία μου.Σας ευχαριστώ πολύ για το εξαιρετικό αποτέλεσμα.

Μάριος Γ. Χαραλαμπάκης

Lydia είπε...

Να είσαι καλά Μάριε! Ο μεγάλος αυτός άγιος να είναι πάντα βοηθός σου στην ζωή σου!

καββαδατος είπε...

Ευχομε ο Οσιος να βλεπει ολο τον κοσμο και εσενα Μαριε ΚΑΒΒΑΔΑΤΟΣ ΜΑΡΙΝΟΣ

καββαδατος είπε...

Χρονια πολλα σε ολους και σε εσενα Μαριε και ο Οσιος να βλεπει ολο τον κοσμο και τον γεροντα μας Ιωαννικιο

Adiarmistos είπε...

Να 'σαι καλά Μαρίνο!Χρόνια πολλά!Του χρόνου ελπίζω να τα καταφέρω να είμαι στη γιορτή του Οσιου.Και πάλι χρόνια πολλά.

Unknown είπε...

Μπράβο σε αυτόν που ανάρτησε το βίος του Οσίου Χατζή Ανανία.Σύντομα θα επανέλθω για να γράψω το θαύμα που έκανε ο Όσιος στον γιό μου.(Να πάρω την άδεια του Πατήρ Ιωαννίκιου και την ευχή του).Ευχαριστώ.

Unknown είπε...

Μπράβο σε αυτόν που ανάρτησε το βίος του Οσίου Χατζή Ανανία.Σύντομα θα επανέλθω για να γράψω το θαύμα που έκανε ο Όσιος στον γιό μου.(Να πάρω την άδεια του Πατήρ Ιωαννίκιου και την ευχή του).Ευχαριστώ.