Παναγία Γλυκοφιλούσα- The Virgin Glykofilousa (Sweet Kissing)

                                                          20X 15 cm - 7,8X 5.9 inch. Egg tempera

+ Η Παναγία που φιλάει τρυφερά τον μικρό Χριστό.

+ The Theotokos, kisses tender her baby Jesus Christ.

Ο Ποιμήν ο καλός- The good Shepherd

22X18cm  -   8,6X7 inch.

Φόντο οξειδωμένος χρυσός- Oxidised gold for backround

+ " Εγώ ειμί ο Ποιμήν ο καλός και γνωρίζω τα εμά και γνωρίζομαι υπό των εμών, καθώς με γνωρίζει ο Πατήρ και Εγώ γνωρίζω τον πατέρα και την ψυχή μου βάλλω υπέρ των προβάτων."

+ "I am the good Shepherd, I know my sheeps and they know me, as the Father knows Me and I know the Father, and I deposit my soul for the sheeps."

Άγιοι Απόστολοι Πέτρος & Παύλος- Saints Apostles Peter & Paul

33X40 cm -12,9X16,1 inch.

+Ο Άγιος Απόστολος Πέτρος ήταν αδελφός του Απόστολου Ανδρέα και καταγόταν από την πόλη Βηθσαΐδα της Γαλιλαίος, όπου ζούσε με την οικογένεια του και ασκούσε το επάγγελμα του ψαρά. Όπως μαθαίνουμε από το Ευαγγέλιο, όταν ο Ιησούς πήγε στη λίμνη Γεννησαρέτ συνάντησε τα αδέλφια Πέτρο και Ανδρέα, που έριχναν τα δίχτυα τους. Μόλις ο Ιησούς Χριστός τους κάλεσε κοντά Του, εκείνοι άφησαν τα δίχτυα τους και Τον ακολούθησαν. Ο Απόστολος Πέτρος, αφού κήρυξε το λόγο του Ευαγγελίου και έγραψε δυο Καθολικές Επιστολές, σταυρώθηκε στη Ρώμη.

Ο Άγιος Απόστολος Παύλος γεννήθηκε στην Ταρσό της Κιλικίας. Ένθερμος οπαδός του Μωσαϊκού Νόμου καθώς ήταν, υπήρξε σκληρός διώκτης των χριστιανών. Μετέβαινε μάλιστα στη Δαμασκό, για να κυνηγήσει του χριστιανούς. Του φανερώθηκε ο Χριστός και τον πρόσταξε να πάει στον Ανανία, ο οποίος τον κατήχησε και τον βάπτισε. Από τη στιγμή εκείνη ο Παύλος έγινε ο μεγαλύτερος κήρυκας του Ευαγγελίου σε όλη την οικουμένη. Αφού δίδαξε τη σωτήρια αλήθεια σε πολλούς ειδωλολάτρες, κατέληξε στη Ρώμη, όπου βρήκε μαρτυρικό θάνατο.
Δεν συναντήθηκαν ποτέ, αλλά τους εικονογραφούμε μαζί γιατί και οι δύο αυτοί απόστολοι υπήρξαν πράγματι οι στύλοι και οι ακρογωνιαίοι λίθοι, επάνω στους οποίους οικοδομήθηκε το ιερό ίδρυμα της Εκκλησίας του Χριστού.

Η Εκκλησία τιμά μαζί την μνήμη τους στις 29 Ιουνίου.


+Saint Apostle Peter was the brother of the Apostle Andrew and came from Bethsaida of Galilea, where he lived with his family and he was a fisherman. As we learn from the Gospel, when Jesus went to the lake Gennisaret met the brothers Peter and Andrew, who threw their nets. When Jesus Christ called them, they left their nets and followed Him. The Apostle Peter, having preached the word of the Gospel, wrote two letters and then he was crucified in Rome.

Saint Apostle Paul was born in Tarsus of Cilicia. Staunch supporter of the Mosaic Law as he was, he had been a fierce persecutor of Christians. He even traveled to Damascus to pursue the Christians. He manifested Christ and commanded to go to Ananias, who baptized him. From that moment Paul became the greatest preacher of the Gospel throughout the world. Having taught the Truth in many pagan, came to Rome, where he become a martyr.
They never met, but we see them iconographied together because they both were the cornerstone, on which the foundation of the holy Church of Christ was built.

The Church celebrates their memory on 29 June.

Άγιος Λουκάς ο Iατρός- Saint Lucas the Doctor

+Ο άγιος Αρχιεπίσκοπος Λουκάς (Βαλεντίν Βόινο-Γιασενέτσκι), έζησε την χειρότερη περίοδο της νεώτερης Ευρωπαϊκής ιστορίας, μέσα σε ένα καθεστώς εχθρικό προς κάθε θρησκεία αλλά και ελευθερία. Έζησε και πάλεψε σαν Ιατρός και απλός πολίτης σε 2 παγκόσμιους πολέμους και δεκάδες κινήματα η επαναστάσεις.
Τα βάσανα, οι φυλακές της Σιβηρίας και το πολικό κρύο θα έπρεπε να τον είχαν σκοτώσει δεκάδες φορές. Και μόνο το γεγονός της επιβίωσης του σε τόσο ακραίες συνθήκες επί μήνες, θα πρέπει να αποδοθεί σε σωρεία θαυματουργικών παρεμβάσεων.
Η εξουσία με τις δολοπλοκίες της, θα έπρεπε με την σειρά της να τον είχε εκτελέσει, και τελικά ο β' παγκόσμιος πόλεμος και ο Στάλιν θα περίμενε κανείς ότι θα έσβηναν ότι πιθανόν είχε απομείνει από αυτόν τον άνθρωπο.
Ο Αγιος Λουκάς αποτελεί ένα παγκόσμιο φαινόμενο, απόλυτα καταγεγραμμένο. Ελάχιστες φορές στην Νεώτερη Χριστιανική Ιστορία, θείες δυνάμεις κάνουν τόσο εμφανή την παρουσία τους σε ανθρώπινο ον και παραμένουν μαζί του προστατεύοντας το μέχρι τον φυσικό θάνατο. Στην περίπτωση του Αγίου Λουκά η επιβίωση του και μόνο αποτελεί κορυφαία απόδειξη της άμεσης σχέσης του με το Θείο.
Η Θειική παρουσία συνεχώς παρεμβαίνει και ενεργεί στην ζωή του Αρχιεπισκόπου. Το συνεχώς... αφορά πενήντα και πλέον χρόνια ! Μισό αιώνα ο Αγγελος του Θεού περιβάλλει με αόρατο πέπλο προστασίας εναν Ιατρό που χωρίς καν να το γνωρίζει έμελλε να σώσει χιλιάδες ζωές και να Αγιάσει σε εποχές σκότους.
Για δεκαετίες ολόκληρες το θείο τον φωτίζει και τον ενδυναμώνει ψυχικά και πνευματικά .Του χαρίζει πνευματικές δυνάμεις και ιατρικές ικανότητες πολύ πέρα από τα όρια του φυσιολογικού και ταυτόχρονα τον προστατεύει απ τις καθημερινές προκλήσεις του χειρότερου καθεστώτος που γνώρισε ποτέ ο άνθρωπος.
Ο Κύριος στο πρόσωπο του Αγίου Λουκά ευλόγησε και ανύψωσε την επιστήμη και την έρευνα των ανθρώπων, αρκεί αυτή να μένει πάντα συνδεδεμένη με την Πίστη και την Γνώση.
Στα χρόνια του το κόμμα εκτελούσε χωρίς δίκη όποιον τολμούσε να κάνει ακόμα και το σημείο του Σταυρού. Χιλιάδες μοναχοί εκτελέστηκαν χωρίς δίκη. Χιλιάδες άνθρωποι θανατώθηκαν χωρίς λόγο, απλά διότι ο γείτονας ( μέλος του κόμματος ) τους κατέδιδε στην Επιτροπή Εκτέλεσης.
Ο Βαλεντίν Βόινο-Γιασενέτσκι, ,μετέπειτα επίσκοπος Λουκάς , αντιμετώπισε με τρόπο μοναδικό δεκάδες κορυφαία κομματικά στελέχη του καθεστώτος και τις ποικίλες πιέσεις τους. Διώχθηκε , συκοφαντήθηκε , φυλακίστηκε και εξορίστηκε .
Σε εποχές απόλυτης θρησκευτικής απαγόρευσης δεν κατέβασε ποτέ την εικόνα Της Παναγίας από το Χειρουργικό θάλαμο . Οταν τον ανάγκασαν να το κάνει, απλά σταμάτησε να χειρουργούσε . Χειρούργησε μόνο όταν ανέβηκε στον τοίχο η εικόνα Της πάλι.
Ο Στάλιν που τόλμησε και έστειλε στην Σιβηρία για να πεθάνουν ,τους ήρωες στρατιώτες του που μόλις είχαν νικήσει τις δυνάμεις του Αξονα, ο ίδιος Στάλιν αποδέχθηκε το ράπισμα πίστης και αξιοπρέπειας του επισκόπου Λουκά ο οποίος απείχε από την απονομή ( αντίδραση αδιανόητη εκείνη την εποχή ) χαρίζοντας το χρηματικό ποσόν από το βραβείο Στάλιν στους πτωχούς.
Για 55 ολόκληρα χρόνια προκαλούσε με την ζωή, την πίστη και τα λόγια του, τις δυνάμεις του κακού και τις νικούσε καθημερινά, αποδεικνύοντας το μεγαλείο της Θείας προστασίας. Ο Αγιος Λουκάς αποδεικνύει περίτρανα πως όποιον ο Θεός αποφάσισε να διατηρήσει, ούτε δεινά πόλεμων, ούτε εξορίες σε πολικές θερμοκρασίες αλλά ούτε καν οι φυλακές της Υπέρ-Σιβηρίας μπορούν να λυγίσουν.
Στις 11 Ιουνίου εορτάζεται η μνήμη του αρχιεπισκόπου Κριμαίας Λουκά. Μετά την κοίμηση του, πλήθος θαυμάτων και θαυμαστών θεραπειών καταγράφονται σε όλον τον κόσμο.



+The Archbishop of St. Luke (Valentin-Voino Giasenetski), lived in the worst period of the modern European history, in a regime hostile to any religion and freedom. He lived and fought as a Doctor and as a simple citizen in 2 world wars and dozens of movements and revolutions.

The suffering, the prisons of Siberia and the polar cold would have killed him dozens of times. And only the fact of survival in such extreme conditions for months, should be attributed to a host of miraculous interventions.
The politics with the intrigues, would had him executed, and finally the Second World War and Stalin could someone expect that they would probably erase all that was left of him.
Saint Luke is a global phenomenon, fully registered. only few times in the Modern Christian history, divine forces make their presence visible to a human being and still protect him until natural death. In the case of St. Luke's survival and only is a top direct proof of relationship with the Divine.
The presence of sulfate constantly intervene and act in the life of Archbishop. The word 'constantly" here is refeared... for fifty years! For half a century, an angel of God surrounds him with an invisible veil and protect the doctor without knowing, he saves thousands of lives and sanctify in times of darkness.
For decades the sulfur is being strengthened and illuminated mentally and spiritually by God. He gives spiritual forces and medical capabilities far beyond what is normal, while protecting him from the daily challenges of the worst regimes ever seen the man.
The Lord, through St. Lukas blessed and elevated the science and research for the people, provided that it always remains connected to the Faith and Knowledge.
In those years someone could be arrested without trial if dared to make the cross. Thousands of monks were executed without a trial. Thousands of people were killed for no reason, just because the neighbor betrayed them to the Execution Committee.
Valentin Voino-Giasenetski, later Bishop Lucas, faced with a unique way dozens of top party officials of the regime to their varying pressure. He was persecuted, betrayed, imprisoned and exiled.
In times of extreme religious prohibition he did not ever hide the icon of the Virgin Mary from the surgical ward. When forced to do so, simply stopped surgering. He did it again only when the icon was put back on the wall.
Stalin who dared and sent to Siberia to die, heroes soldiers that had just defeated the Axis forces, he did accepted the "slap" that Bishop Lucas gave him in the name of faith and dignity. He abstained from the award (reaction unthinkable at those times) giving the amount of money of the prize to the poor.
For 55 years, he provoked with his faith and his words, the forces of evil and he defeated them at daily basis, showing anytime the majesty of Divine protection.
Saint Lukas clearly demonstrates that whoever God decide to protect, not suffering of wars neither exile in arctic temperatures, and neither even the prison to Siberia can bend him.
On June 11 every year, we celebrated the memory of Archbishop Luke of Crimea. After his death, numerous miracles and therapies recorded in the whole world.

Παναγία βρεφοκρατούσα (λεπτομέρεια)- Panagia with Jesus (detail)

11X16cm - 4.3X 6.2inch

Η Υπαπαντή του Χριστού- The Ypapanti of the Lord

50X 70cm -  19.6X 27.5 inch.

+Η Υπαπαντή του Κυρίου - 2 Φεβρουαρίου

Στην αυλή του μεγαλόπρεπου ναού του Σολομώντος πηγαινοέρχεται πολύς κόσμος. Άλλοι παίρνουν προσφορές στο ναό κι άλλοι προσεύχονται. Οι ιερείς απασχολημένοι. Ποιος είναι ο γέροντας που κάθεται στην άκρη της βεράντας; Τι να περιμένει άραγε; Είναι ο Συμεών, ο σεβάσμιος ιερέας. Πολλά χρόνια πριν, ο θεός του’ χε δώσει μια υπόσχεση. Πως δηλαδή πριν πεθάνει θα δει το Χριστό,

το Σωτήρα του κόσμου. Θα έχει το μοναδικό προνόμιο να τον υποδεχτεί στο ναό αυτό.

Και να! Ξαφνικά κάτι νιώθει. Κοιτάζει με τα’ αδύνατα μάτια του. Βλέπει ένα ζευγάρι φτωχών ανθρώπων να έρχονται δειλά στο ναό για ν’ αφιερώσουν το μικρό αγόρι τους στο Θεό, όπως ήταν συνήθεια των Εβραίων. Ήταν ο Ιωσήφ και η Μαρία. Η Μαρία κρατούσε το νεογέννητο

Ιησού που ήταν πια σαράντα ημερών. Ο Ιωσήφ κρατούσε ένα ζευγάρι περιστέρια, για θυσία στο ναό. Παίρνει στα γέρικά του χέρια το μικρό Ιησού και τον οδηγεί μπροστά στην πύλη του ναού. Νιώθει να

πλημμυρίζει η ψυχή του από χαρά. Συγκινημένος άρχισε να δοξάζει το Θεό: « Νυν απολύεις τον δούλον σου Δέσποτα, κατά το ρήμα σου εν ειρήνη, ότι είδον οι οφθαλμοί μου το σωτήριόν σου … Φως εις αποκάλυψιν εθνών και δόξαν λαού σου Ισραήλ». Δηλαδή: «Τώρα, Κύριε, μπορείς να με πάρεις ειρηνικά, όπως μου υποσχέθηκες, διότι είδαν τα μάτια μου το Σωτήρα, που είναι φως για να

φανερωθεί στα έθνη και δόξα του λαού σου του Ισραήλ». Κατόπιν στράφηκε προς την Παναγία: « Αυτό εδώ το παιδί θα γίνει αιτία να σωθούν, αλλά και να χαθούν πολλοί από το Ισραήλ. Όσοι θα πιστέψουν σ’ αυτόν θα αναστηθούν, όσοι δεν πιστέψουν θα χαθούν. Τη δική σου όμως καρδιά θα τη διαπεράσει σα μαχαίρι ο πόνος.» Στο ναό ήταν και η Άννα, μια γριά ογδόντα τεσσάρων χρόνων που

ζούσε με νηστείες και προσευχές. Κι αυτή, λοιπόν σαν είδε το Χριστό, άρχισε να μιλά με χαρά σ’ όλους και να λέει πως αυτός θα φέρει τη σωτηρία στους ανθρώπους. Η υποδοχή του μικρού Ιησού στο ναό από το Συμεών είναι γνωστή ως η Υπαπαντή του Κυρίου. Γιορτάζεται από την Εκκλησία μας στις 2 Φεβρουαρίου. Ο εορτασμός της καθιερώθηκε επίσημα από τον αυτοκράτορα Ιουστινιανό τον 6ο αιώνα μ.Χ. Αυτή τη μέρα ο λαός μας τη θεωρεί ακόμα μια γιορτή της Παναγίας. Με δύο ονόματα ονόμασε ο ευλαβής, δίκαιος και Θεοδόχος Συμεών τον Κύριο: Σωτηρία που ετοίμασε ο θεός για κάθε άνθρωπο και Φως που θα φωτίσει όλα τα έθνη. Ότι ο Χριστός είναι αληθινά ο Σωτήρας μας, μαρτυρεί

το όνομα Ιησούς, το οποίο Άγγελος Κυρίου ανακοίνωσε στον Ιωσήφ: «Και καλέσεις το όνομα αυτού Ιησούν, αυτός γαρ σώσει τον λαόν αυτού από των αμαρτιών αυτών». Ότι δε ο Κύριος είναι το αληθινό Φως, μας το βεβαιώνει ο Ίδιος λέγοντας: «Εγώ ειμί το Φως του κόσμου». Εκείνος που με ακολουθεί δεν θα περπατήσει στο σκοτάδι, αλλά θα έχει το Φως της ζωής.

+The Ypapanti of the Lord - February 2

In the courtyard of the majestic temple of Solomon many people come and go. Others get deals at the church and others pray. The priests were busy. Who is the old man sitting on the edge of the terrace? What
is he waiting for; He is Simeon, the venerable priest. Many years ago, God
made a promise to him. That he will see Jesus Christ the Savior of the world, before he die. He has the unique privilege to welcome Him in this temple. Suddenly he feels something. He looks with his weak eyes.
He sees a pair of poor people coming into the church to dedicate the little boy to God, as it was a habit of Jews. They were Joseph and Mary. Mary holds the newborn Jesus was now forty days. Joseph holds a couple of pigeons for sacrifice in the temple. Symeon takes in his hands Jesus and goes in front of the gate of the temple. He feels his soul full with joy. Very touched he begin to glorify the
God: "Now you can dismiss your servant Lord, as it's written in peace, I saw with my own eyes my savior
... your light is the relevation of the nations and your glory of your people in Israel." Then he turned to the Virgin Mary: "This child will be the cause for salvation, but also many will be lost. Those who believe in him will rise, those who don't believe will be lost. Your heart will be penetrated by pain like a knife" In the temple was also Anna, an old woman eighty-four years old lived with fasting and prayers. When she saw Christ,
began to speak with joy to everyone and said that He will bring salvation to people.
The reception of Jesus in the small temple by Simeon is known to us as Ypapanti of the Lord.
Celebrated by orthodox church on February 2. The celebration was formalized by the Emperor Justinian, the 6th century AD. The pious and righteous Theodochos (God-receiver)Simeon, named with two phrases the Lord: Salvation prepared by God for every man and Light that will illuminate all the nations. Everything is testified to the name of Jesus, as the angel is announced it to Joseph: "And call Him Jesus, He will save his people from their sins. "
"Those who follow me will not walk in
darkness but will have the Light of Life".

Ιησούς Χριστός Εσταυρωμένος- Jesus Christ On The Cross

1,70μ. - 66,9 inch.
+Κομμένο νοβοπάν θαλάσσης στο σχήμα του σώματος του Χριστού. Φωτοστέφανο χρυσό 22 Κ.
+Cut chipboard wood in the shape of Jesus Christ's body. Halo made of gold 22 k.

                                                                                                 

                                                                                                     

+Ήταν θεληματική Aγάπη κι όχι καταναγκασμός αυτό που έφερε τον Ιησού στο θάνατό του. Στην αγωνία του μέσα στον κήπο και στη Σταύρωσή του οι σκοτεινές δυνάμεις του επιτίθενται μ' όλη τους την ορμή, αλλά δεν μπορούν ν' αλλάξουν τη συμπόνια του σε μίσος· δεν μπορούν να εμποδίσουν την Aγάπη του να συνεχίσει να είναι η ίδια. Η Aγάπη του δοκιμάζεται ως το έσχατο σημείο, αλλά δεν καταπνίγεται. «Το φως εν τη σκοτία φαίνει, και η σκοτία αυτό ου κατέλαβεν» (Ιω. 1,5. Στη νίκη του Χριστού πάνω στο Σταυρό θα μπορούσαμε να εφαρμόσουμε τα λόγια που ειπώθηκαν από κάποιο Ρώσο ιερέα, όταν απελευθερώθηκε από το στρατόπεδο συγκεντρώσεως: «Ο πόνος έχει καταστρέψει τα πάντα. Ένα μόνο πράγμα έχει μείνει σταθερό, η Aγάπη» .

+It was proactive and not coercion love that brought Jesus to his death. To His agony in the garden and the crucifixion all the dark forces attack Him with all the momentum, but nothing is able change His sympathy and Love to hatred, nothing can prevent His real, deep Love to be the same.

His love is tested at the last point, but not stifled. "The light in the darkness appears, and the darkness was not able to reach it '(Jn 1.5). To the victory of Christ on the Cross we can apply the words spoken by a Russian priest, when he was liberated from a concentration camp: "The pain has destroyed everything. Only one thing has remained constant, Love. "

Όσιος Χατζη Ανανίας εκ Μαλλών, Κρήτη- Saint Hadzi Ananias from Malles, Crete

+ Πρώτος Αδελφός, ανακαινιστής και Ηγούμενος, υπήρξε ο Χατζη-Ανανίας, κατά κόσμον Αντώνιος Μπαρμπεράκης, που γεννήθηκε το έτος 1837 στις Μαλλες Ιεράπετρας Κρήτης από απλούς, φτωχούς αλλά θεοσεβείς γονείς, τον Ιωάννη και την Αθηνά, οι οποίοι μεγάλωσαν το παιδί τους «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου». Ο Αντώνιος δεν έμαθε γράμματα, αλλά από μικρός είχε έφεση στα ιερά γράμματα και επιθυμούσε να περιβληθεί το αγγελικό σχήμα. Απέφευγε κάθε σωματική απόλαυση. Ως βρέφος δεν θήλαζε Τετάρτη και Παρασκευή και αρνούνταν πεισματικά να πιάσει τον μαστό της μητέρας του. Δεν έφαγε ποτέ κρέας, ψάρι και τυροκομικά. Μόνο τα Σαββατοκύριακα και τις μεγάλες εορτές έτρωγε λάδι και το Πάσχα κατέλυε οστρακοειδή, σουπιές και καλαμάρια. Ήταν πάντοτε ξυπόλυτος και ντυμένος κατάσαρκα με τρίχινα και χονδρά ράσα ενώ για κρεββάτι του είχε το δέρμα ενός ζώου, συνήθως προβάτου, και μαξιλάρι του μία κακόβολη πέτρα. Έτσι, σε ηλικία μόλις 14 ετών εγκατέλειψε το πατρικό του σπίτι και κατέφυγε στην Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Καψά Σητείας, όπου εκάρη Μοναχός και υπήρξε μαθητής και συμμοναστής του Οσίου Ιωσήφ του Γεροντογιάννη, ιδρυτού της σημερινής Μονής Καψά, ο οποίος τον όρισε διάδοχό του. Μετά το θάνατο του Οσίου Ιωσήφ το 1870 εξελέγη Ηγούμενος της Μονής, αλλά κάποιες συκοφαντίες τον ανάγκασαν αργότερα να καταφύγει στα Ιεροσόλυμα. Επειδή έμεινε στους Αγίους Τόπους, όπου είχε πάει να προσκυνήσει τα Ιερά Προσκυνήματα φέρει τον τίτλο του Χατζή, που στα αραβικά σημαίνει προσκυνητής. Ο νόστος και η αγάπη του για την πατρίδα τον έφεραν πίσω στις Μάλλες το έτος 1877, όπου κατέφυγε στην Εξακουστή και επιδόθηκε στο ανακαινιστικό έργο της Μονής. Συγκαταλέγεται ανάμεσα στους δραστήριους εκείνους μοναχούς που έδρασαν κατά τα τέλη του 19ου αιώνα, ως ανακαινιστές ξεχασμένων μοναστηριών και ως ιδρυτές καινούργιων. Ο Χατζη-Ανανίας ανακαίνισε το σπηλαιώδη ναό και ανοικοδόμησε τον παλαιό ναό, τον οποίο και μετέτρεψε σε καθολικό της νεοσύστατης Μονής. Συμφωνα με τον Γάλλο αρχαιολόγο Πωλ Φωρ βρήκε εκεί «ερείπιόν τι ναού, αγνώστου ονόματος και μικρόν τι Εξωκκλήσιον, επωνομαζόμενον δε Παναγία Εξακουστή...». Αυτό επιβεβαιώνεται και από άλλες πηγές, που αναφέρουν ότι ο Χατζή- Ανανίας ανακαίνισε την εκκλησία που υπήρχε εκεί και άρχισε να οικοδομεί την καινούργια Μονή κοντά στο σπήλαιο.

Συμφώνα με την παράδοση στο ναΰδριο, υπήρχε απλώς ένα μικρό φυσικό σπήλαιο. Σ’ αυτό αναγκάσθηκε να καταφύγει μικρό παιδί ο Αντώνιος Μπαρμπεράκης, ο μετέπειτα Μοναχός Χατζη-Ανανίας, μία μέρα του χειμώνα που έβοσκε εκεί κοντά τα ζώα της οικογένειας του για να προφυλαχθεί από τη βροχή και αποκοιμήθηκε. Τότε είδε στο όνειρό του την Παναγία, η οποία του είπε ότι είναι εκεί και να ερευνήσει να βρει την εικόνα της. Το παιδί εκείνο ξύπνησε φοβισμένο και έφυγε. Το ίδιο όνειρο είδε και την επόμενη μέρα όταν αναγκάστηκε και πάλι να καταφύγει στο σπήλαιο αυτό για να προφυλαχθεί από τη βροχή και αποκοιμήθηκε. Όταν ξύπνησε ερεύνησε στο βάθος του σπηλαίου και ανακάλυψε μία εικόνα της Παναγίας, την οποία μετέφερε το βράδυ στο πατρικό σπίτι του. Ο πατέρας του Αντωνίου φοβήθηκε να κρατήσει την εικόνα στο σπίτι του, επειδή θεωρούσε ανάξιο και ακατάλληλο τον χώρο αυτό για την Παναγία. Έτσι παρήγγειλε στο γιό του να επιστρέψει την εικόνα στον τόπο που την βρήκε. Από τότε ο μικρός Αντώνιος πήγαινε καθημερινά στο χώρο αυτό και άναβε κανδήλι μπροστά στην εικόνα. Αργότερα μαζί με τον πατέρα του διαμόρφωσαν εκείνο το σπήλαιο σε Ναΰδριο. Μετά από πολλά χρόνια, ο Αντώνιος έγινε Μοναχός στη Μονή Καψά και έλαβε το όνομα Ανανίας, και επέστρεψε, όπως είπαμε, στη γενέτειρά του το έτος 1877 για να εγκατασταθεί στην μέχρι τότε ερειπωμένη Μονή Εξακουστής. Η φωτισμένη προσωπικότητα και η αγιότητα του Χατζή- Ανανία προσέλκυσε και άλλους Μοναχούς στο Μοναστήρι, οι οποίοι πρόσφεραν και την πατρική τους περιουσία, με αποτέλεσμα τη σύντομη αποπεράτωση και επάνδρωση της Μονής.
Το 1881 η Μονή αριθμούσε οκτώ μοναχούς και δύο λαϊκούς κατοίκους. Ηγούμενος της Μονής παρέμεινε ως το 1895 ο Χατζή-Ανανίας, ο οποίος προσπάθησε με τα πλούσια διοικητικά του χαρίσματα να αποκτήσει το μοναστήρι πόρους για να μπορέσει να επιβιώσει.
Το 1893 κανονικός Ηγούμενος της Μονής εξελέγη ο Ιερομόναχος Μεθόδιος Βρυγιωνάκης από τους Αρμένους, αλλά τίποτα δεν γινόταν στη Μονή χωρίς τη γνώμη και του Χατζή-Ανανία, τον οποίο όλοι αναγνώριζαν ως κτίτορα. Τα χρόνια αυτά η Αδελφότητα της Μονής είχε δύναμη οκτώ Μοναχούς και δύο δοκίμους, ενώ διέθεται αξιόλογη κτηματική περιουσία και ικανό αριθμό αιγοπροβάτων. Το επόμενο έτος ο π. Μεθόδιος παραιτήθηκε και στη θέση του ηγουμένου εξελέγη ο Ιερομόναχος Ιερόθεος Μπαρμπεράκης, ανηψιός του Χατζή-Ανανία. Λίγο αργότερα, λόγω δύσκολων συνθηκών, ο τότε Επίσκοπος Ιεράς και Σητείας Αμβρόσιος ανέθεσε πάλι στον Χατζή-Ανανία την επιστασία της Μονής από τις 7 Απριλίου 1898 έως 3 Φεβρουαρίου 1899. Η σπουδαία αυτή πορεία του Μοναστηριού διακόπηκε με το ξεκίνημα του 20ου αιώνα, αφού η Μονή κρίθηκε διαλυτέα σύμφωνα με τον Καταστατικό Νομό της Κρητικής Πολιτείας 276/1900 της εν Κρήτη Ορθοδόξου Εκκλησίας, με την οποία οι δέκα (10) μοναχοί μετατέθηκαν και εγγράφησαν στη Μονή Φανερωμένης. Ομως το 1903 η Μονή επανασυστάθηκε και ο Χατζή-Ανανίας με όλη την αδελφότητα των μοναχών επανήλθαν στον αγαπημένο τους τόπο, την Μονή της μετανοίας τους. Λίγα χρόνια αργότερα, ο ίδιος ο Ηγούμενος Ανανίας εκοιμήθη οσιακά τη νύκτα του Πασχα, στις 22 Απριλίου του 1907, την ώρα μάλιστα της τελετής της Αναστάσεως.
Τα λείψανά του μυροβλύζουν και είναι πηγή ατελείωτων θαυμάτων. Έτσι και η εκκλησία μας γιορτάζει κάθε χρόνο την αγία του μνήμη στις 22 Απριλίου.


+The first monk, renovator and Abbot, was the Hatzi-Ananias (in world Mparmberakis Anthony), born in 1837 in Ierapetra from rather poor but godly parents, John and Athena, who grew up their child "in education and admonition of the Lord. " Antonios hadn't been educated, but had little appeal in the holy Scriptures and wanted to take by the angelic figure. He avoided any physical pleasure. As a baby did not breastfed Wednesday and Friday and stubbornly refused to catch the breast of his mother. They never ate meat, fish and cheese. Only on weekends and major holidays eating oil and Easter undoing shellfish, cuttlefish and squid. She was always barefoot and dressed in hard fibers while her bed was the skin of an animal, usually sheep, and a cushion made of rocks. Thus, Anthony, at the age of 14 years left his family house and went to a refuge in the Monastery of St. John the Baptist Kapsa in Sitia, where he became a monk and was a pupil of Saint Joseph Gerontoyannis, founder of the monastery today. After the death of Saint Joseph in 1870, he was elected abbot of the monastery, but some slanders later forced to flee to Jerusalem. The love for his country brought him back at the year 1877, which fled to Exakousti and served on the renovation project of the monastery. Hatzi-Ananias restored the cave temple and rebuilt the old church, and they turned to the newly created Catholic monastery. According to the French archaeologist Paul For he found "a ruined church, with an unknown name and a smaller church, in the name of Mary (Panagia), Exakousti ...». This is confirmed by other sources, indicating that the Hadzi-Ananias restored the church that was there and began building a new monastery near the cave. In what had to use a small boy Anthony Mparmberakis the subsequent Monk Hatzi-Ananias, a day of winter tended nearby animals of the family in order to guard against the rain and fell asleep. Then he dreamed of the Virgin Mary, which she said to him that he had to invedstigate there and find an image. The child woke up frightened and left away. The same dream he saw the next day when he was forced again to flee the cave to guard against the rain and fell asleep. When he woke up looked at the back of the cave and found a picture of the Virgin, which carried at that night to his family home. His father, got scared and he did not want to keep the picture in his house, because it was considered inappropriate to keep the holy image. So he ordered his son to return the image where he had found it. Since then, Antonios was going daily in that area. Later, with the help of his father, established that small church in the cave. After many years, Anthony became a monk at the Monastery, renamed Ananias, and returned, in his hometown in the year 1877 to settle in by then abandoned monastery of Exakousti. The enlightened personality and the sanctity of Hadzi-Ananias attracted other monks . Young pilgrims were arriving daily at the then newly-built monastery and candidates monks settled in the monastery so. In 1893 was elected abbot of the monastery the monk Methodius Vrygionakis by the Armenians, but nothing was happening in the monastery without the opinion of Hadzi-Ananias, whom everyone recognizes as a founder. During these years the Brotherhood of the Monastery was eight monks and two cadets and had substantial real estate properties and a sufficient number of goats. The following year Fr Methodius resigned and was replaced by the elected abbot monk Ierotheos Mparmberakis nephew of Hadzi- Ananias. Shortly thereafter, these difficult conditions, the Bishop of Sitia Ambrose asked again of Hadzi-Ananias to keep the supervision of the Monastery on April 7, 1898 to 3 February 1899.

A few years later, the abbot Ananias died at the night of Easter on April 22, 1907, and the funeral took place during the ceremony of Resurrection. His soul went there where she always belonged.
From his relics come out myrr and many miracles happen until nowadays. The church celebrates his memory on April 22 every year.

Ο Απόστολος Ευαγγελιστής Ματθαίος- The Apostle Evangelist Matthew

30X 40 cm - 11,8 X 15,7 inch.

+Ο απόστολος και Ευαγγελιστής Ματθαίος, πριν γίνει μαθητής του Κυρίου Ιησού Χριστού, ονομαζόταν Λευΐ. Ο πατέρας του λεγόταν Αλφαίος και ήταν από τη Γαλιλαία. Ο Ματθαίος έκανε το επάγγελμα του τελώνη και ο Ιησούς τον βρήκε να κάθεται στο τελωνείο έξω από την Καπερναούμ. Και είπε προς αυτόν, «ακολούθει μοι».

Ο Ματθαίος, χωρίς καθυστέρηση, αμέσως τον ακολούθησε. Και όχι μόνο εγκατέλειψε το αμαρτωλό για την εποχή εκείνη επάγγελμα του τελώνη, αλλά και με χαρά φιλοξένησε τον Κύριο στο σπίτι του. Εκεί μάλιστα ήλθαν και πολλοί τελώνες και άλλοι αμαρτωλοί άνθρωποι, με τους οποίους ο Κύριος συνέφαγε και συζήτησε.
Οι Φαρισαίοι όμως, που είχαν πωρωμένη συνείδηση, όταν είδαν αυτή την ενέργεια του Κυρίου, αμέσως τον κατηγόρησαν ότι συντρώγει με τελώνες και αμαρτωλούς. Ο Ιησούς το άκουσε και είπε «δεν ήλθα για να καλέσω εκείνους που νομίζουν τον εαυτό τους δικαίους, αλλά ήλθα να καλέσω τους αμαρτωλούς για να μετανοήσουν και να σωθούν».
Στο Ματθαίο οφείλει η Εκκλησία μας το πρώτο στη σειρά στην Καινή Διαθήκη Ευαγγέλιο, που γράφτηκε το 64 μ.Χ. Ο Ματθαίος, κατά την παράδοση, κήρυξε το Ευαγγέλιο στην Αιθιοπία, όπου και πέθανε μαρτυρικά.
Η Εκκλησία τιμά τη μνήμη του την 16η Νοεμβρίου.


+The Apostle and Evangelist Matthew, before becoming a disciple of the Lord Jesus Christ, was called Levi. His father called Alfaios and was from Galilee. Matthew was a publican as Jesus found him sitting outside an office in Capernaum. And he just said to him, "follow me".
Matthew, immediately, followed Him. And not only left his occupation, but also pleased the Lord hosting Him at his home. There came also many other people and publicans with whom the Lord had dinner and discussed.
The Pharisees, however, having callous conscience, when they saw this action of the Lord, immediately accused Him of discuss with sinners. Jesus heard that and said "I came not to call those who think themselves righteous, but I came to call sinners to repent and be saved. "
Matthew wrote the first book in the New Testament Gospel, written in 64 AD. Matthew, according to tradition, preached the Gospel in Ethiopia, where he took the martyr's crown.
The Church celebrates his memory on November 16.

Αγία Ειρήνη η μεγαλομάρτυς- Saint Irene the Great martyr

+Μεγάλο παράδειγμα πίστης στον Ένα και αληθινό Θεό αποτελεί η Αγία Ειρήνη. Γεννήθηκε στην πόλη Μαγεδών της Περσίας και το πρώτο της όνομα ήταν Πηνελόπη. Ο πατέρας της ονομαζόταν Λικίνιος και ήταν έπαρχος, η δε μητέρα της ονομαζόταν Λικινία.

Από έξι χρονών η Πηνελόπη άρχισε τη γραμματική της εκπαίδευση, σʼ έναν από τους πιο σοφούς διδάσκαλους της εποχής της, τον Απελλιανό. Της έμαθε πολλά ο σοφός διδάσκαλος. Ένα, όμως, δεν της έμαθε. Για τον Χριστό. Και αυτό το κατόρθωσε μια απλή χριστιανή υπηρέτρια του Λικινίου, που με τη θεία χάρη κατέκτησε την καρδιά της αρχοντοκόρης.
Η Πηνελόπη ένιωσε μεγάλη χαρά που έμαθε την πραγματική αλήθεια της ζωής και επιδίωξε αμέσως να βαπτισθεί χριστιανή. Πήρε το όνομα Ειρήνη και αμέσως τον σταυρό της χριστιανικής ζωής. Από εδώ και πέρα η Ειρήνη άρχισε μια πνευματική πορεία, που περνά δια μέσου πυρός και σιδήρου. Όταν ο Λικίνιος έμαθε ότι η κόρη του έγινε χριστιανή διέταξε να τη δέσουν στα πόδια ενός άγριου αλόγου, να τη σκοτώσει με κλοτσιές. Αλλά από θαύμα το άλογο στράφηκε εναντίον του και σκότωσε αυτόν. Τότε επικράτησε μεγάλη σύγχυση μεταξύ των εκεί παρεβρισκομένων ανθρώπων. Αλλά η Ειρήνη τους καθησύχασε με τα λόγια του Χριστού: «Παντα δυνατα τω πιστευοντι» (Μαρκ. θ΄ 23). Δηλαδή όλα είναι δυνατά σʼ εκείνον που πιστεύει. Και πράγματι, με θαυμαστή πίστη προσευχήθηκε και ο πατέρας της σηκώθηκε ζωντανός. Τότε, οικογενειακώς όλοι βαπτίστηκαν χριστιανοί.
Της Αγίας Ειρήνης οι δοκιμασίες και τα μαρτύρια ήταν πολλά. Αλλά πάντα έβγαινε ζωντανή μέσα από αυτά, διότι είχε μεγάλη και ζωντανή πίστη. Περιόδευσε σε αρκετούς τόπους και δίδαξε το λόγο του Θεού και έκανε πολλά θαύματα, ιδιαίτερα με το παράδειγμα της ζωής της. Στο τέλος αποσύρθηκε σε ένα ερημικό μέρος έξω από την Έφεσο όπου έζησε με προσευχή και άσκηση. Γιορτάζει κάθε χρόνο στις 5 Μαΐου.

+A great example of faith to the One true God is the saint Irene. Born in the city Magedon of Persia and her first name was Penelope. Her father was the prefect Licinius, and her mother named Licinius as well.

From her sixth year Penelope had been educated in one of the most wise teacher of her times, Apelliano. She learned many things from the wise teacher but nothing for Jesus Christ. Thanks to a Christian servant of Licinius, this happened, who with the grace of God won the heart of Penelope.
Penelope felt very happy that she'd been taught the real truth of life and asked immediately to get baptized. She took the name Irene from then and she began a spiritual path, passing through "fire and iron". When Licinius heard that his daughter was a Christian, ordered to tie her legs on a wild horse, so as the horse would kill her by kicking all over her body. But by a miracle the horse turned against him and killed him. Then a lot of confusion prevailed among the spectators. Irene calme them down saying the words of Christ: "everything's possible now for those who believe" (Mark i 23).
Indeed, with admirable faith she prayed and her father stood up alive. Then, her family were all baptized Christians.
At the end of her life she went to a deserted place outside Ephesus where she lived an ascetic life with prayers. Celebrated annually on May 5.